Voor de houten constructie van de lamp had ik vijf verschillende opties uitgewerkt. Ik wilde in eerste instantie gaan voor een optie die verbindingstechnisch een beetje kritisch zou worden. Een proefmodel zou moeten uitwijzen of die variant levensvatbaar zou kunnen zijn. De reden om daarvoor te kiezen was dat ik geen verbindingen in de constructie zou hoeven te maken. Eigenlijk een misdaad, houttechnisch gezien.
Het idee was om 4 stijlen te maken waar de glazen panelen in zouden vallen (op die manier kon ik de ontstane marges wegwerken). De stijlen wilde ik verbinden met een bodemplaat. Het glas rust op de bodemplaat, er zijn geen dwarsverbindingen (en dat is ook het kritisch gedeelte).
Ik sta versteld hoe snel je het ‘snijden van glas’ onder de knie hebt.. en daarbij slechts één pleister nodig had!
Het resultaat van deze Tiffany-lamp staat nu voor het raam te pronken. Ik hoop dat hij daar mag blijven staan!
Anneke